ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΟΥΝΕΣΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ… Μόνη «οδός» η αλλαγή συσχετισμών

«Ακρως επιτυχή» χαρακτηρίζει τη συμμετοχή της Ελλάδας στις συναντήσεις της ΟΥΝΕΣΚΟ στο Παρίσι (19-22/6), για θέματα προστασίας και επαναπατρισμού αρχαιοτήτων, το υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού… παρότι δύσκολα τεκμηριώνονται οι «πανηγυρισμοί» της σχετικής ανακοίνωσης.Το υπουργείο στηρίζει τις διαπιστώσεις του στις αποφάσεις που αφορούν στη Σύμβαση της ΟΥΝΕΣΚΟ (1970) για την παρεμπόδιση και πρόληψη της παράνομης εισαγωγής, εξαγωγής και μεταβίβασης της κυριότητας πολιτιστικών αγαθών. Τη Σύμβαση επικύρωσαν 170 κράτη (και η Ελλάδα). Συγκεκριμένα «υιοθετήθηκε πρόταση του Περού περί διαμόρφωσης Κανόνων Διαδικασίας για τη θεσμοθέτηση της Συνάντησης των κρατών-μερών στη Σύμβαση, καθώς για τη Σύσταση Ειδικής Επιτροπής για την εποπτεία εφαρμογής της Σύμβασης». Τα παραπάνω το υπουργείο τα προβάλλει ως …«πρώτη νίκη των χωρών με σημαντική αρχαιολογική κληρονομιά που υποφέρουν από την παράνομη διακίνηση πολιτιστικών αγαθών τους» (!) αν και αποτελούν αποφάσεις – «ευχολόγια» για την εφαρμογή της σύμβασης.

 

Πιερία: καταστροφή αρχαιολογικού στεγάστρου για δεύτερη φορά. Για δολιοφθορά κάνει λόγο η αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων

Αγνωστοι κατέστρεψαν για δεύτερη φορά το μικρό στέγαστρο που προφυλάσσει τα κατάλοιπα μιας αγρέπαυλης της Ελληνιστικής εποχής στην παραθαλάσσια περιοχή (Κομπολόι) της Σκοτίνας Πιερίας. Το εύρημα είχε έρθει στο φως από τις σωστικές ανασκαφές που έγιναν για τις εργασίες της ΕΡΓΟΣΕ (σήμερα βρίσκεται κάτω από τη σιδηροδρομική γέφυρα) και λόγω της σημασίας του χαρακτηρίσθηκε αρχαιολογικός χώρος. Κι αυτό, γιατί θεωρείται, ότι θα ήταν από τα επιβλητικότερα συγκροτήματα του είδους στη χώρα των Λειβήθρων, η οποία ταυτίζεται πιθανώς με τη σύγχρονη αγροτική περιοχή της Σκοτίνας και της Λεπτοκαρυάς. Η δις καταστροφή του στεγάστρου πάντως κάνει την αρμόδια ΚΖ΄ Εφορεία Αρχαιοτήτων να μιλά για δολιοφθορά ενώ ακόμη δεν μπορεί να αποσαφηνισθεί, αν έχουν υποστεί βλάβες και τα αρχαία. Το βέβαιο είναι, ότι σύμφωνα με τον Αρχαιολογικό Νόμο πρόκειται για αδίκημα και οι παραβάτες διώκονται ποινικά. Να σημειωθεί ότι οι αρχαιολόγοι έχουν εκπονήσει μελέτη την αποκατάσταση της αγρέπαυλης δεδομένου ότι η προστασίας της θεωρείται απαραίτητη.

 

Τουρίστρια παραβίασε τον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας

Μαρία Θερμού 

•  Εντοπίστηκε το πρωί από τον φύλακα να περιφέρεται

ΤΟ ΒΗΜΑ:  26/06/2012

Παραβίαση του αρχαιολογικού χώρου της Ολυμπίας σημειώθηκε τα ξημερώματα από τουρίστρια, η οποία πήδηξε από τα κάγκελα της περίφραξης και εισήλθε στον χώρο. Η 61χρονη αυστραλέζα επισκέπτρια παρέμεινε δίπλα στα αρχαία ως το πρωί ενώ στον φύλακα που τη βρήκε να περιφέρεται μέσα στον αρχαιολογικό χώρο δικαιολογήθηκε ότι σκόπευε να βγάλει φωτογραφίες, κάτι που δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί – αλλά ούτε και διαψεύδεται. Σε κάθε περίπτωση όμως, η παράνομη είσοδος και διαμονή σε αρχαιολογικό χώρο είναι αδίκημα, μόνο που η τουρίστρια ουσιαστικά παραβίασε ανοιχτές θύρες! Νυχτοφύλακας δεν υπάρχει, καθώς δεν έχουν γίνει ακόμη οι προσλήψεις των εποχικών για την Ολυμπία και έτσι ο χώρος παραμένει τις νύχτες αφύλακτος. Οπως έγινε γνωστό όμως από το υπουργείο Πολιτισμού το θέμα αυτό θα λήξει την ερχόμενη εβδομάδα που οι προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ θα έχουν ολοκληρωθεί. Επί του παρόντος η μεγαλύτερη βαρύτητα δίνεται στα μουσεία που θεωρείται ότι κινδυνεύουν περισσότερο. Συγκεκριμένα, για την Εφορεία Αρχαιοτήτων της Ηλείας θα προσληφθούν 39 ημερήσιοι φύλακες και οκτώ νυχτοφύλακες καθώς και τέσσερις καθαρίστριες.

 

Το αρχαίο ελληνικό παρελθόν του Βουθρωτού στο φως

Μαρία Θερμού 

• Η έρευνα διεξάγεται από τον περασμένο Μάιο από αμερικανικό Πανεπιστήμιο

ΤΟ ΒΗΜΑ: 27/6/2012

Ενα ξύλινο άροτρο του 7ου π.Χ. αιώνα εντόπισαν σε 6,5 μέτρα βάθος τα μέλη της αμερικανικής αρχαιολογικής αποστολής του Πανεπιστημίου της Notre Dame στην αρχαία πόλη Βουθρωτό στην Αλβανία. Το αντικείμενο ήρθε στο φως κατά τις ανασκαφές της τελευταίας εβδομάδας και είναι μεγάλης σημασίας, καθώς είναι το πρώτο ξύλινο εύρημα όχι μόνον της περιοχής αλλά σε όλα τα Βαλκάνια. Εξάλλου θα πρέπει να θεωρείται, ότι είναι ελληνικό, καθώς τον 7ο π.Χ. αιώνα ιδρύθηκε η ελληνική αποικία του Βουθρωτού, η οποία αργότερα στη Ρωμαϊκή εποχή γνώρισε επίσης μεγάλη άνθηση ενώ στη συνέχεια απέκτησε και χριστιανική επισκοπή. Αυτό το άροτρο δηλαδή, που διατηρήθηκε βυθισμένο στο νερό, όπως όλα τα ερείπια της αρχαίας πόλης που ήταν παράλια προέρχεται από τα πρώτα ελληνικά χρόνια της ζωής του Βουθρωτού. Κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί τα σωζόμενα σήμερα κατάλοιπα της πόλης χρονολογούνται στην Ρωμαϊκή και Βυζαντινή εποχή.

 

Ρώμη: Τις πέτρες από τα λιθόστρωτα κλέβουν φιλάρχαιοι τουρίστες

Μαρία Θερμού 

• Εντοπίζονται στα αεροδρόμια – Βρετανοί και βορειοευρωπαίοι οι περισσότεροι

ΤΟ ΒΗΜΑ:  26/06/2012

Αρχαίο λιθόστρωτο από το οποίο έχουν αφαιρεθεί πέτρες

Τα αρχαία λιθόστρωτα… έβαλαν τώρα στο μάτι οι τουρίστες της Ρώμης, οι οποίοι γεμίζουν τις τσάντες τους με πέτρες που είχαν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή των δρόμων πριν από 2.000 χρόνια. Δεκάδες τέτοιες κροκάλες από ηφαιστειακή πέτρα αλλά και τυχαία θραύσματα ψηφιδωτών, ακόμη όμως και μαρμάρινα ορόσημα (δείκτες μιλίων), ανακαλύπτουν οι ελεγκτές στα τελωνεία καθώς οι χειραποσκευές περνούν από το ειδικό μηχάνημα ακτίνων Χ. Ετσι, την περασμένη Κυριακή, η αστυνομία της Ρώμης παρουσίασε μία τεράστια συλλογή από τέτοιες πέτρες και άλλα μικροαντικείμενα, τα οποία κατασχέθηκαν στα χέρια επιβατών κατά τους πρώτους έξι μήνες του έτους, στα αεροδρόμια του Φιουμιτσίνο και του Τσιαμπίνο.

 

Λύθηκε το μυστήριο της ανέγερσης του Στόουνχεντζ

Το όνομα Στόουνχεντζ προέρχεται από τις αρχαίες αγγλικές λέξεις Stanhen gist, που σημαίνουν “κρεμαστοί λίθοι”

Τη λύση στο μυστήριο της κατασκευής του Στόουνχεντζ υποστηρίζουν πως βρήκαν βρετανοί επιστήμονες, μετά από μελέτες που κράτησαν μια δεκαετία. Οπως ισχυρίζονται αρχαιολόγοι από το πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, το μεγαλιθικό μνημείο της νεολιθικής εποχής που είναι χτισμένο κοντά στη πόλη Ειμσμπερι της Αγγλίας στην κομητεία του Γουίλτσιρ περίπου 13 χλμ. βορειοδυτικά του Σόλσμπερι, ανεγέρθηκε προκειμένου να σφραγίσει τη νεότευκτη τότε συμμαχία ανάμεσα στις πολεμικές φυλές της χώρας.

«Oταν άρχισε να κατασκευάζεται το μνημείο, στη Βρετανία άρχισε να κυριαρχεί μια νησιωτική ενωτική κουλτούρα που έφερε την ειρήνη ανάμεσα στις μέχρι πρότινος αντιμαχόμενες φυλές», τονίζει ο καθηγητής Μάικ Πάρκερ Πίρσον του πανεπιστημίου του Σέφιλντ, προσθέτοντας πως «σε αυτό το συμπέρασμα φτάσαμε μετά από έρευνες μιας δεκαετίας, παρατηρώντας την κοινή αρχιτεκτονική των σπιτιών της εποχής εκείνης και την ίδια τεχνοτροπία στη κεραμική τέχνη. Οπότε, το Στόουνχεντζ αποτέλεσε το επιστέγασμα της συνεργασίας αυτής».

To Στόουνχεντζ, το οποίο βρίσκεται περίπου 120 χλμ. νοτιοδυτικά του Λονδίνου, είναι ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά αξιοθέατα της Βρετανίας με 750.000 επισκέπτες κάθε χρόνο. Πιστεύεται ότι κατασκευάστηκε σε τρεις φάσεις, ανάμεσα στο 2500 και το 2000 π.Χ.. Το Στόουνχεντζ προστέθηκε στον κατάλογο της Ουνέσκο για τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς το 1986: κατά παράδοση συγκεντρώνεται στο μεγαλιθικό μνημείο πλήθος κόσμου κατά το θερινό ηλιοστάσιο (summer solstice), στις 21 Ιουνίου.

Μέχρι σήμερα διάφοροι έχουν κατά καιρούς υποστηρίξει πως το Στόουνχετζ χτίστηκε από έναν εξωγήινο πολιτισμό, τους αρχαίους Αιγύπτιους ή Βρετανούς Δρυίδες, ενώ οι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως χρησίμευε ως αστρονομικό παρατηρητήριο, ως ναός των Δρυίδων ή ως ένα μέρος με μεταφυσικές ιδιότητες, όπου θεραπεύονταν οι άσθενεις.

 

Συναντήσεις στην Ουνέσκο για θέματα επαναπατρισμού αρχαιοτήτων

Διαδοχικές συναντήσεις για θέματα προστασίας, παρεμπόδισης, κλοπής και επαναπατρισμού αρχαιοτήτων, πραγματοποιήθηκαν από 19-22 στην έδρα της ΟΥΝΕΣΚΟ στις οποίες συμμετείχε και η Ελλάδα με εκπροσώπους της από το υπουργείο Εξωτερικών και από το υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού. Στο πλαίσιο των συναντήσεων, ο πρόεδρος του Μουσείου Ακροπόλεως Δ. Παντερμαλής και η γενική διευθύντρια αρχαιοτήτων και πολιτιστικής κληρονομιάς, Μ. Ανδρεαδάκη- Βλαζάκη, παρουσίασαν το πάγιο αίτημα της Ελλάδας για την επανένωση των γλυπτών στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης.

Σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε σήμερα το υπουργείο Πολιτισμού, στο θέμα τοποθετήθηκε η εκπρόσωπος του βρετανικού υπουργείου Πολιτισμού κ. Bauer, «επαναλαμβάνοντας τα γνωστά επιχειρήματά της βρετανικής πλευράς περί του ότι το ζήτημα των γλυπτών εμπίπτει στην αποκλειστική εποπτεία και διαχείριση του Συμβουλίου Διοικητών του Βρετανικού Μουσείου, το οποίο, κατά τους ισχυρισμούς της βρετανικής πλευράς, κατέχει το νόμιμο τίτλο κυριότητας των Γλυπτών.»

 

Προς μία εθνική πολιτική πολιτισμού

Το νεοσύστατο υπερ-υπουργείο θα αξιοποιήσει τις συνέργειες και θα επενδύσει σε μια δυναμική ταυτότητα

Της Γιωτας Συκκα, Η Καθημερινή, 26/6/2012

Το άγνωστο προκαλεί προβληματισμό, ανησυχία και σενάρια. Η ενοποίηση του υπουργείου Πολιτισμού με το Παιδείας, όπως εκείνη με το υπουργείο Tουρισμού που προηγήθηκε, θορύβησε πολλούς εργαζομένους στο ΥΠΠΟ που μιλούν για υποβάθμιση. Oμως ο υπουργός κ. Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος κατά την ανάληψη των καθηκόντων του στο νεοσύστατο υπερ- υπουργείο (Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού) ξεκαθάρισε τα πράγματα εξ αρχής: «Το ενιαίο υπουργείο δεν αποτελεί υποβάθμιση του Πολιτισμού και του Αθλητισμού. Αντιθέτως, αποβλέπει στην αξιοποίηση των συνεργειών. Επενδύουμε στον Πολιτισμό, που τον θεωρούμε τη δυναμική μας ταυτότητα στη δημιουργική μας πορεία προς το μέλλον».

 

Πράττουμε για τα μνημεία

Πέντε χρόνια και πέντε μήνες αγώνων για τη διάσωση του αρχιτεκτονικού και φυσικού πλούτου συμπλήρωσε η Monumenta και το γιορτάζει την Πέμπτη από τις 6 μ.μ. σε έναν τόπο “όπου η αρχιτεκτονική είναι παρούσα, σε μια αθηναϊκή αυλή του 19ου αιώνα, στο μπαρ – Πολυχώρο TAF (Nορμανού 5) στο Μοναστηράκι.

Στο κάλεσμά της, εν είδει απολογισμού, αναφέρεται στις δραστηριότητές της: “το έργο μας, μέχρι σήμερα, περιλαμβάνει 50 παρεμβάσεις για 81 μνημεία, το πρόγραμμα ‘Τοπικές Κοινωνίες και Μνημεία’ που εκπονείται στη Νάξο, το Άργος Ορεστικό και την Αθήνα, τη διοργάνωση οκτώ ημερίδων, δύο δημόσιων συζητήσεων, τεσσάρων ΠολιτιστικοΠοδηλατοΔιαδρομών, τριών εκπαιδευτικών προγραμμάτων, την έκδοση του βιβλίου ‘Μνημεία της Νάξου σε κίνδυνο, Οι πολίτες μιλούν γι’ αυτά’, εκπαιδευτικών και ενημερωτικών εντύπων, ενός χάρτη με τους μεσαιωνικούς πύργους της Νάξου, την εκπόνηση ερευνητικών προγραμμάτων, τη συμμετοχή σε φεστιβάλ, εκδηλώσεις και συνέδρια, τη συνεχή ενημέρωση της ιστοσελίδας της Μonumenta και του προγράμματος ‘Τοπικές Κοινωνίες και Μνημεία, ιστολογίων, δύο ντοκιμαντέρ και την έκδοση του ηλεκτρονικού περιοδικού Μonumenta, που μέχρι σήμερα αριθμεί πέντε τεύχη με 160 άρθρα”.

Στην εκδήλωση θα παρουσιαστεί η δράση της Μonumenta, ενώ προγραμματίζεται επίσκεψη στην έκθεση σύγχρονης τέχνης Ουτοπραξία στον κύριο εκθεσιακό χώρο και στην έκθεση διεπιστημονικών πρακτικών και εφαρμοσμένων τεχνών Ecophenomena στα δωμάτια του αιθρίου.

 

Μια έκθεση «γιορτάζει», ένα σπίτι καταρρέει

Η οικία του Χαρίλαου Τρικούπη στο Αργος σε αντίφαση με το αφιέρωμα της Βουλής

• Του Δημητρη Ρηγοπουλου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 24/6/2012

Υπάρχει ένας περισσότερο κι ένας λιγότερο προφανής λόγος για να μας απασχολεί σήμερα ο Χαρίλαος Τρικούπης. Η δραματική κατάληξη του πρώτου σοβαρού εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος στη νεότερη ιστορία της χώρας με την πτώχευση του 1893 δημιουργεί αναπόφευκτους συνειρμούς. Μπορεί οι συνθήκες, έναν αιώνα και 19 χρόνια μετά, να μην επιτρέπουν απευθείας συγκρίσεις, ωστόσο ο πειρασμός είναι μεγάλος. Αλλά ποιος ο λόγος να καταφεύγεις σε θεωρητικές ακροβασίες, όταν η πραγματικότητα μας τα προσφέρει όλα στο πιάτο;

Το σπίτι των Τρικούπηδων στο Αργος, εκεί που πιθανότατα γεννήθηκε και (αποδεδειγμένα) έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο άνθρωπος ο οποίος σφράγισε τα πολιτικά μας πράγματα το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, κινδυνεύει με αφανισμό. Τμήμα του ανατολικού εξώστη έχει καταρρεύσει ήδη από το 2003 και σήμερα στη διώροφη ερειπωμένη κατοικία βρίσκουν καταφύγιο τοξικομανείς και άστεγοι αλλοδαποί. Την ίδια στιγμή, η Βουλή των Ελλήνων γιορτάζει τον εμβληματικό Χαρίλαο Τρικούπη (1832-1896) με μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκθεση ιστορικών κειμηλίων της οικογένειας Τρικούπη.

Το αρχείο, η βιβλιοθήκη, ιστορικά κειμήλια, προσωπογραφίες, προσωπικά και οικογενειακά αντικείμενα που παρουσιάζονται είναι δωρεά της Rita Frei -Τρικούπη, χήρας του Κωνσταντίνου Σπ. Τρικούπη, το 2010, προς τη Βιβλιοθήκη της Βουλής. Εντυπο υλικό, φυλλάδια, βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά της εποχής, φωτογραφικά τεκμήρια από τις συλλογές της Βιβλιοθήκης της Βουλής υποστηρίζουν και συμπληρώνουν την έκθεση που έχει ελάχιστα προβληθεί αν και «τρέχει» από τον περασμένο Μάρτιο (θα διαρκέσει μέχρι το τέλος του 2012).

Απαγόρευση

Η μειωμένη προβολή της οφείλεται στην απαγόρευση μεμονωμένων επισκέψεων σε εκθέσεις της Βουλής των Ελλήνων για λόγους ασφαλείας. Η έκθεση, δηλαδή, είναι «κλειστή» και μπορεί να τη δει κανείς μόνο αν είναι μαθητής ή μέλος μιας ομαδικής επίσκεψης. Η άρθρωση της έκθεσης κινείται σε δύο παράλληλους άξονες, ανάμεσα, δηλαδή, στα προσωπικά κειμήλια και στα τεκμήρια της πολιτικής δραστηριότητας των δύο μεγάλων ανδρών της ελληνικής ιστορίας του 19ου αιώνα. Αν πάντως δεν έχετε την ευκαιρία να δείτε την έκθεση, όλα τα αντικείμενα της δωρεάς θα φυλάσσονται στην Μπενάκειο Βιβλιοθήκη στην οδό Ανθίμου Γαζή, αφού πρώτα ολοκληρωθούν οι εργασίες αποκατάστασης του κτιρίου. Εκεί προβλέπεται αίθουσα Τρικούπη και μια μόνιμη έκθεση.

Πλην της Βιβλιοθήκης της Βουλής, άλλοι σημαντικοί οργανωμένοι πυρήνες αρχειακού υλικού περί τον Χαρίλαο Τρικούπη διασώζονται στον Δήμο Μεσολογγίου, στο ΕΛΙΑ και στο Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο.

Η αντίφαση ως σπαρταριστική εισαγωγή στο «ελληνικό πρόβλημα»: εντός του εθνικού Κοινοβουλίου η έκθεση, καλοσχεδιασμένη, πυκνή, πλούσια, «πανηγυρικού» χαρακτήρα (καλλιτεχνικός σχεδιασμός: Γιάννης Μετζικώφ) και την ίδια στιγμή 120 χιλιόμετρα νοτιότερα ένα από τα πρώτα μετεπαναστατικά κτίρια της ελεύθερης Ελλάδας, αφημένο στην τύχη του, αν και αποτελεί κρατική περιουσία: από το 1985 περνάει στην ιδιοκτησία της Αγροτικής Τράπεζας που προτίθεται να εγκαταστήσει εκεί το υποκατάστημά της στο Αργος. Μια πρόθεση που έμελλε να μείνει στα χαρτιά. Το σπίτι χτίστηκε το 1829 με σχέδια του Αυστριακού προξένου Γκρόπιους από τον τέκτονα Κομνηνό Τήνιο, καλύπτοντας μέρος του οθωμανικού μεντρεσέ. Πρόκειται για ένα από τα δύο κτίρια που κατασκεύασε ο Σπυρίδων Τρικούπης (1788-1873), λόγιος, πολιτικός και πατέρας του Χαρίλαου, με την πώληση των οικοπέδων στο Ηραίον του Αργους που του είχαν δοθεί ως αποζημίωση για τη συμμετοχή του στην Επανάσταση.

Νεότερη εκδοχή

Ενώ στην ιστοριογραφία έχει περάσει το Ναύπλιο ως τόπος γέννησης του Χαρίλαου Τρικούπη, τα τελευταία χρόνια κερδίζει έδαφος το Αργος. Στους θερμούς υποστηρικτές της νεότερης εκδοχής ο Βασίλης Κ. Δωροβίνης, ο οποίος αρθρογραφεί υπέρ του Αργους από τις σελίδες του περιοδικού «Αρχαιολογία & Τέχνες» (1997). «Kατά τον Σπυρόπουλο», σημειώνει ο κ. Δωροβίνης, «ο Σπυρίδων Τρικούπης έφτασε στο Ναύπλιο το 1824 και αγόρασε από την τότε Κυβέρνηση γαίες στο χωριό Αβδήμπεη, τις οποίες το 1826-30 μεταπώλησε σε τρεις επιφανείς Ναυπλιώτες. Με το χρηματικό ποσό που έλαβε μπόρεσε να χτίσει τα σπίτια του Αργους και του Ναυπλίου. Το 1830, λέει κατηγορηματικά ο Σωτηρόπουλος, αποκρούοντας ρητά το 1832, γεννήθηκε ο Χαρίλαος, μόλις είχε ολοκληρωθεί το σπίτι στο Αργος. Στο Αργος κατοικούσαν πολλοί Ελληνες αντικαποδιστριακοί όπως ο Μαυροκορδάτος, ο Νέγρης και ο Πολυζωίδης που συναντώνταν στο νεόκτιστο σπίτι για διαβουλεύσεις. Ο Σπ. Τρικούπης πώλησε το σπίτι το 1847 στον Π. Α. Κυπαρίσση. Από το τέλος του 19ου αιώνα μέχρι το 1940 η τοπική μνήμη διατηρεί ζωηρά την ονομασία του σπιτιού ως “οικίας Τρικούπη” και συγκεκριμένη απήχησή της συναντάμε στον τοπικό Τύπο, ως απλή αναφορά ή σε ειδικά άρθρα με μνεία παλαιών κτιρίων του Αργους. Με τις ανακατατάξεις του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου η ονομασία αυτή εξαφανίζεται και το σπίτι αποκτά το “κατασκευασμένο” όνομα των τελευταίων του ιδιοκτητών (“σπίτι του Κωλέττη”)».

Τα οικήματα των Τρικούπηδων

Η έκθεση υιοθετεί την «επίσημη» θέση περί Ναυπλίου, μέσα από δύο σημειώματα της εποχής αλλά γενικά κρατά χαμηλούς τόνους ως προς το θέμα. Η κ. Αντζελα Καραπάνου, η μία από τις δύο επιμελήτριες της έκθεσης και του καταλόγου μαζί με την κ. Μαρία Βλασσοπούλου, μας λέει ότι ο τόπος γέννησης του Χαρίλαου Τρικούπη κρίνεται στις λεπτομέρειες για τις οποίες δεν μπορούμε ακόμα σήμερα να είμαστε εντελώς βέβαιοι. «Δεν αποκλείεται η Αικατερίνη Μαυροκορδάτου, αδελφή του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και μητέρα του Χαρίλαου, να γέννησε στο Ναύπλιο, λίγες μόνο ημέρες πριν από την αποπεράτωση της νεόδμητης οικίας στο Αργος και τη μετακίνηση της οικογένειας εκεί».

Η φωτογραφία του σπιτιού στο Αργος υπάρχει στην έκθεση όπως και άλλων οικημάτων που συνδέθηκαν με τη ζωή του Σπυρίδωνος και του Χαρίλαου Τρικούπη. Το σπίτι της οικογένειας στο Μεσολόγγι ανήκει στον Δήμο και λειτουργεί «Μουσείο Τρικούπη», ενώ το κομψό νεοκλασικό κτίριο της οδού Ακαδημίας 54, όπου έζησαν ο Χαρίλαος Τρικούπης με την αδελφή του Σοφία για πολλά χρόνια κατεδαφίστηκε το 1936. Αντίθετα, επιβίωσε το σπίτι των Τρικούπηδων στα Πατήσια, το μετέπειτα Ασυλο Ανιάτων. Με το ερείπιο του Αργους έχουμε την ευκαιρία να δείξουμε ότι μαθαίνουμε από τα λάθη μας.