Στο Φίλιππο της Μακεδονίας ανήκει ο βασιλικός τάφος της Βεργίνας

• Στον πατέρα του Μ. Αλέξανδρου ανήκουν τα οστά, που βρέθηκαν στον βασιλικό τάφο της Βεργίνας, πιστοποιεί έρευνα του Κέντρου Συγκριτικής και Κλινικής Ανατομίας του Μπρίστολ.

Τα οστά, που βρέθηκαν στον βασιλικό τάφο της Βεργίνας ανήκουν στον Φίλιππο, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και όχι στον ετεροθαλή αδερφό του, Αρριδαίο. Αυτό πιστοποιεί μία από τις πλέον αξιόπιστες ανθρωπολογικές έρευνες, που έγιναν στο Κέντρο Συγκριτικής και Κλινικής Ανατομίας στο Μπρίστολ, με επικεφαλής τον δρα Ανθρωπολογίας, Τζόναθαν Μασγκρέιβ (σσ. κύκλοι Ελλήνων αρχαιολόγων κάνουν λόγο για έναν από τους σημαντικότερους ανθρωπολόγους διεθνώς), επιβεβαιώνοντας την άποψη του Έλληνα καθηγητή – ανασκαφέα της Βεργίνας, Μανόλη Ανδρόνικου.

Από τους πλέον αναγνωρισμένους στην επιστήμη του, ο καθηγητής Μασγκρέιβ δημοσίευσε την έρευνά του στη διεθνή ιατρική επιθεώρηση «Ιnternational journal of medical sciences», σύμφωνα με την οποία τα σκελετικά ευρήματα στον τάφο, που ανέσκαψε ο Μανόλης Ανδρόνικος, δεν συνδυάζονται με τις ιστορικές πηγές που αναφέρονται στη ζωή, τον θάνατο και την ταφή του Αρριδαίου. [www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ]

 

Προβλήματα ακόμη και στις Αιγές

Ακρόπολη Βεργίνας (ανασκαφή ΑΠΘ 2009)

Μελέτη προστασίας και ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου των Αιγών, υπό την αρχαιολόγο, Αγγελική Κοτταρίδη, ενέκρινε προχτές το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.Αντίθετα με ό,τι θα πίστευε κανείς, λόγω της μεγάλης ιστορικής σημασίας αυτού του πρώτου αρχαίου μακεδονικού αστικού κέντρου (γι’ αυτό εντάχθηκε στον παγκόσμιο κατάλογο της πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ) και παρά τον αγώνα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας να τον αναδείξει, τα προβλήματα είναι πολλά. Οπως ανέφερε και η εισήγηση, ουσιαστικά μόνο οι βασιλικοί τάφοι της εποχής του Φιλίππου Β΄ είναι επισκέψιμοι. Ωστόσο, το νεκροταφείο απλώνεται σε 900 στρέμματα στην «καρδιά» του αρχαιολογικού χώρου και περιλαμβάνει 500 ταφικούς τύμβους, από τους οποίους ελάχιστοι έχουν ανασκαφεί. Επιπλέον, όλος ο αρχαιολογικός χώρος είναι απερίφρακτος, με αποτέλεσμα να έχει μετατραπεί σε σκουπιδότοπο, να απειλείται με καταπατήσεις, ενώ έχουν σημειωθεί και λαθρανασκαφές.

Η προστασία των υπόλοιπων ανασκαφών – πλην των βασιλικών τάφων – είναι πρόχειρη και η συντήρηση είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Επίσης, δεν έχουν γίνει απαλλοτριώσεις όσον αφορά στη μη δημόσια έκταση του αρχαιολογικού χώρου, γεγονός που συνεπάγεται κινδύνους για τις αρχαιότητες. Σημαντικό πρόβλημα είναι η έλλειψη υποδομών, αφού το μοναδικό εργαστήριο συντήρησης δεν αρκεί για το πλήθος των ευρημάτων, ενώ δεν επαρκούν και οι αποθήκες. Πάνω από 30.000 αντικείμενα, μεταξύ αυτών σημαντικοί θησαυροί των βασιλικών τάφων, μένουν σε αποθήκες, αφού δεν υπάρχουν χώροι έκθεσής τους.

Η αναλυτική και πολυσέλιδη πρόταση προβλέπει: Δημιουργία πολυκεντρικού μουσείου, με διάσπαρτες στο χώρο «αίθουσες», δίνοντας, εκτός των άλλων, και τη δυνατότητα εξοικείωσης του επισκέπτη με το αρχαιολογικό έργο. Ενοποίηση του αρχαιολογικού χώρου. Περίφραξη, στέγαστρα, εποπτικό υλικό, δημιουργία διαδρομών, κ.ά. [Ριζοσπάστης, Πέμπτη 1 Απρίλη 2010]

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

12/6/2008– Πλούσιες αρχαίες ταφές

17/2/2004– Ανάδειξη του Ανακτόρου των Αιγών

3/11/1998– Προβληματική ανάδειξη και προστασία

17/5/1998– Αρχαία Μακεδονία … υπό ανασκαφή

10/5/1998– Αδύναμοι και ασύνδετοι κρίκοι

 

Εντυπωσιακή η κατασκευή του μακεδονικού τείχους στη Βεργίνα

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Την καλύτερα σωζόμενη οχύρωση της Μακεδονίας αποτελούν τα τμήματα του αρχαίου μακεδονικού τείχους που αποκάλυψε η πανεπιστημιακή ανασκαφή στις παρυφές της αρχαίας πόλης της Βεργίνας. Η εντυπωσιακή οχυρωματική κατασκευή έχει συνολικό μήκος 3,5 χλμ. και πλάτος, σε ορισμένα σημεία, 2,80 μέτρα. Οπως μάλιστα χαρακτηριστικά αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο επικεφαλής της πανεπιστημιακής ανασκαφής κ. Παναγιώτης Φάκλαρης, «όλα τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του τείχους, αλλά και τα ανασκαφικά στοιχεία, με στρωματογραφημένο το σύνολο του αποκαλυφθέντος τμήματος του περιβόλου, ομόφωνα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κατασκευή του ανάγεται στα χρόνια της βασιλείας του Κασσάνδρου, και συγκεκριμένα μετά τις αρχές του 3ου αι. π.Χ., εποχή κατά την οποία η Μακεδονία γνωρίζει μια ταραχώδη περίοδοεμφύλιων συγκρούσεων και εξωγενών επεμβάσεων. Η γεωγραφική θέση της πιερικής αυτής πόλης, πάνω στον αμαξιτό δρόμο που οδηγούσε από τα λιμάνια της Πύδνας και της Μεθώνης προς την Ανω Μακεδονία, καθιστούσε απαραίτητη την οχύρωσή της για την εξασφάλιση και τον έλεγχο της σημαντικής αυτής διάβασης».

Ο καθηγητής κ. Φάκλαρης, ο οποίος είναι υπεύθυνος για το τμήμα της ανασκαφής που αφορά το τείχος της αρχαίας μακεδονικής πόλης (τα άλλα δύο τμήματα του ΑΠΘ, στα οποία ηγούνται οι καθηγήτριες κυρίες Χρυσούλα Παλιαδέλη και Στέλλα Δρούγου, αφορούν την αγορά της πόλης των Αιγών και το αρχαίο θέατρο στην περιοχή των ανακτόρων), ήταν ο πρώτος εκ των μαθητών του καθηγητή Μανόλη Ανδρόνικου που είχε δημοσίως αμφισβητήσει τη χρονολόγηση των εντυπωσιακών ευρημάτων του 1977 από τους τάφους του Φιλίππου και του Πρίγκιπα, τους οποίους και τοποθέτησε χρονολογικά σε μεταγενέστερη εποχή.

Ανάλογη είναι και η τελευταία τοποθέτηση του καθηγητή και της επιστημονικής ομάδας του ως προς το οχυρωματικό τείχος, ανακοίνωση την οποία έκανε μόλις χθες, παρ΄ ότι η ανασκαφή στην περιοχή ξεκίνησε το 1992. Οπως ανέφερε, σε ολόκληρο το τμήμα του τείχους που αποκαλύφθηκε (περί τα 2/3 σε συνολικό μήκος 3,5 χλμ.) διαπιστώθηκε η ενσωμάτωση στην κατασκευή του οικοδομικού υλικού σε δεύτερη χρήση, προερχόμενου από άγνωστα, κατεστραμμένα δημόσια κτίρια της πόλης.

Την αρχαιολογική ανακάλυψη του μνημειώδους τείχους συμπληρώνει πλήθος κινητών ευρημάτων, αλλά και απανθρακωμένων σπόρων από όσπρια και δημητριακά, δηλαδή τροφικά κατάλοιπα της εποχής τα οποία η επιστημονική ομάδα του κ. Φάκλαρη τοποθετεί χρονολογικά στον 2ο και 1ο αιώνα π.Χ. [ΤΟ ΒΗΜΑ, Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009]

 

Μυστικά και ψέματα για το «εύρημα του αιώνα»

• ΟΙ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ Μ. ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ, ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΛΙΑΔΕΛΗ ΚΑΙ ΣΤΕΛΛΑ ΔΡΟΥΓΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΤΑ «ΝΕΑ»

• Της Βίκυς Χαρισοπούλου, ΤΑ ΝΕΑ: Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

• Τριάντα δύο χρόνια ακριβώς μετά τη «χρυσή» ανακοίνωση του εντοπισμού των βασιλικών τάφων του Φιλίππου από τον καθηγητή Μανόλη Ανδρόνικο, η Βεργίνα, η «αρχαιολογική ανακάλυψη του αιώνα», εξακολουθεί να «γεννά» χρυσάφι, μύθους και «τροφή» για επιστήμονες αλλά και πολιτικές

Τα ευρήματα των δύο τελευταίων καλοκαιριών (το χρυσό στεφάνι του 2008 που αποδόθηκε στον Ηρακλή, έναν από τους δύο δολοφονηθέντες γιους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και το ασημένιο αγγείο του 2009 με οστά μέσω των οποίων ερευνάται η ταυτότητα) επανέφεραν στην επιστημονική αλλά και πολιτική επικαιρότητα το θέμα «Βεργίνα και αρχαίοι Μακεδόνες», αλλά και τον προβληματισμό για το πόσο ένα αρχαιολογικό εύρημα μπορεί και με ποιον τρόπο να αποτελέσει αντικείμενο πολιτικής διαχείρισης. Δεκαεπτά χρόνια μετά τον θάνατο του καθηγητή Μανόλη Ανδρόνικου, σχεδόν ταυτόχρονα με την πρώτη μεγάλη έκρηξη του λεγόμενου Μακεδονικού ζητήματος (το πρώτο μεγάλο συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη έγινε στις 14 Φεβρουαρίου του 1992), η «αίγλη» της Βεργίνας αξιοποιείται ως τουριστικός προορισμός, αλλά και ως χαμηλών τόνων επιστημονικό «επιχείρημα»- απάντηση για το ιστορικό παρελθόν των αρχαίων Μακεδόνων. Τα χρυσά ευρήματα της Βεργίνας εκτέθηκαν για 20 χρόνια (ώς το 1997) στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης συγκεντρώνοντας τον μεγαλύτερο αριθμό επισκεπτών και το αρχαίο μακεδονικό σύμβολο του δεκαεξάκτινου αστεριού που κοσμούσε τη λάρνακα του Φιλίππου έγινε σημαία, πλαστική απομίμηση σε τουριστικά περίπτερα, περιτύλιγμα για σοκολατάκια, καραμέλες, αναπτήρες, σχέδιο για κοσμήματα, αισθητικό, επιστημονικό, πολιτικό, εθνικό «πρότυπο».

Στο μεταξύ, η έρευνα συνεχίζεται. Διάδοχος του Μανόλη Ανδρόνικου ως επικεφαλής της πανεπιστημιακής ανασκαφής ανέλαβε το 1992 η καθηγήτρια Αρχαιολογίας Στέλλα Δρούγου, η οποία παραιτήθηκε τελικά από τη θέση εννιά χρόνια αργότερα διαμαρτυρόμενη για τη χρόνια άρνηση των αρμόδιων φορέων να εντάξουν σε πακέτο χρηματοδότησης την προτεινόμενη ανέγερση και λειτουργία Αρχαιολογικού Κέντρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου στον χώρο. Τη θέση ανέλαβε το 2001 η καθηγήτρια και ευρωβουλευτής πλέον Χρυσούλα Παλιαδέλη, της οποίας η επιστημονική ομάδα εντόπισε πρόσφατα νέα χρυσά εντυπωσιακά ευρήματα.

Η ανασκαφή στη Βεργίνα είναι «διπλή». Διεξάγεται κατά ένα μέρος από το πανεπιστήμιο (με χρηματοδότηση του υ πουργείου Παιδείας), αλλά και από την τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων (με χρηματοδότηση από το ΥΠΠΟ).

• Τι είναι η Βεργίνα σήμερα; Υπάρχει στον κόσμο αρχαιολογικό – επιστημονικό εύρημα που να έγινε τόσο πολύ και με τέτοιους τρόπους αντικείμενο πολιτικής διαχείρισης;

«Είναι ένα εύρημα που ανέτρεψε την αρχαιολογική επιστήμη», λέει η Χρυσούλα Παλιαδέλη. «Ένας τεράστιος χώρος με αρχαιολογικά σύνολα εξαιρετικής σημασίας για την επιστήμη της Αρχαιολογίας που βοηθάει να καταλάβουμε κομμάτια της Ιστορίας μας που δεν τα γνωρίζαμε. Ένα μέρος του χώρου αυτού έχει αξιοποιηθεί για τον πολύ κόσμο, αλλά το υπόλοιπο χωριό – επειδή η Τοπική Αυτοδιοίκηση ποτέ δεν αντιμετώπισε τον αρχαιολογικό χώρο ως ένα κομμάτι του χωριού και κρεμάστηκε μόνο στα αρχαία του- άφησε αναξιοποίητα πολύ σημαντικά κομμάτια, όπως το φυσικό τοπίο και η τοπική λαογραφική παράδοση. Όσο για τον τρόπο της χρήσης και τους χειρισμούς; Τα αποτελέσματα της έρευνας ήρθαν να καλύψουν ένα μεγάλο επιστημονικό κενό και να ενταχθούν σε μια μεγάλη επιστημονική συζήτηση, η οποία εμπλέκεται και ένα πολιτικό ζήτημα. Η αλήθεια είναι πως η Βεργίνα δεν αξιοποιήθηκε σωστά». «Ο Μανόλης Ανδρόνικος», προσθέτει η καθηγήτρια Στέλλα Δρούγου, «είχε τεράστια επιστημονική τόλμη για να κάνει την πρόταση και η ιστορική συγκυρία της εποχής “κούμπωσε” με την εθνική ευαισθησία του Βορειοελλαδίτη τότε πρωθυπουργού. Η ανασκαφή όμως δεν προκλήθηκε από κανένα πολιτικό μοτίβο. Έγινε επειδή ήταν εκεί το ΑΠΘ. Κάθε επιστημονικό επίτευγμα δικαιούται ή μπορεί να είναι αντικείμενο πολιτικής διαχείρισης (το βραβείο Νόμπελ ή ο τόπος καταγωγής του Μότσαρτ λ.χ). Σ΄ αυτό δεν επεμβαίνει άμεσα ο ερευνητής και δεν μπορεί να το σταματήσει… Άλλο πράγμα η προπαγάνδα κι άλλο ο επιστημονικός διάλογος. Κι εδώ υπάρχει ένα κεφάλαιο που λέγεται παραποίηση επιστημονικών δεδομένων και συνθηματολογία».

• Πόσο βαριά είναι η κληρονομιά, πόσο δυνατή η διαχείριση και η διατήρηση του μεγαλείου του ευρήματος;

Χ.Π.: «Η αλήθεια είναι ότι ζήσαμε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στη σκιά του άνδρα, αντιμετωπίσαμε- με τον θάνατό του- εχθρικό περιβάλλον, αλλά παρ΄ ότι προκληθήκαμε πολλάκις καταφέραμε να κρατήσουμε τη συζήτηση στο στενά επιστημονικό της επίπεδο».

Σ.Δ.: Μιλά για το βάρος της κληρονομιάς, την τύχη της συγκυρίας, αλλά και την ευθύνη της συνέχειας εν μέσω της κριτικής που δέχτηκαν. «Στα χρόνια που κύλησαν βεβαίως πήραμε τις ευθύνες μας. Η ανασκαφή εξάλλου είναι κάτι πολύ ζωντανό», συμπληρώνει.

• Πώς μπορεί να αξιοποιηθεί το πολιτικό και επιστημονικό χρυσάφι του ευρήματος;

Χ.Π.: «Η έκθεση στο στέγαστρο, όταν γίνει με σωστή ξενάγηση, μπορεί να συμβάλει ή απλώς να ενημερώσει τον επισκέπτη. Χρειάζεται όμως και ανάπτυξη του αρχαιολογικού χώρου. Στην Ευρωβουλή ομολογώ ότι δεν έχω στόχο να ακυρώσω την ακαδημαϊκή μου ιδιότητα για να καταταγώ απλουστευτικά ως “μακεδονομάχος”. Από την άλλη ομολογώ ότι ξαφνιάζομαι, καθώς παρ΄ ότι έχουμε όλα τα ουσιαστικά επιχειρήματα με το μέρος μας, καταφέραμε να είμαστε οι απολογούμενοι».

Σ.Δ.: «Η επιστήμη είναι εθνικό δεδομένο. Θα προσφέρουμε στο έθνος μόνο όταν εξαντλήσουμε τις επιστημονικές δυνατότητες του ευρήματος. Οποιαδήποτε επιστημονική δραστηριότητα στη Βεργίνα έχει τεράστια απήχηση. Το ΑΠΘ θα πρέπει να αναλάβει πολύ πιο έντονα τις υποχρεώσεις του στον χώρο. Με ανάλογο τρόπο πρέπει η Πολιτεία να σχεδιάσει και να αλλάξει στρατηγική. Τα μνημεία δεν είναι σκηνικά για τουριστικά γραφεία. Όσοι έχουν στα χέρια τους τη χώρα να ακούν περισσότερο την επιστήμη και να της δίνουν περισσότερο χώρο».

Στα ίχνη συζύγου του Μεγάλου Αλεξάνδρου;

• Κρύβει κι άλλα μυστικά η Βεργίνα;

Χρυσούλα Παλιαδέλη: «Δεν περιμένω άλλα ευρήματα από την αγορά. Περιμένω τα αποτελέσματα της αξονικής τομογραφίας των οστών από το τελευταίο εύρημα. Αν διαπιστωθεί πως ανήκουν σε γυναίκα, τότε μάλλον είναι μίας από τις συζύγους του Μεγάλου Αλεξάνδρου- μητέρας των δολοφονημένων γιων του. Όχι, δεν μπορεί να είναι εκεί ο τάφος του Αλέξανδρου». Στέλλα Δρούγου: «Δεν είμαστε κυνηγοί ανέλπιστων θησαυρών. Ο στόχος δεν είναι να βρούμε κι άλλα. Αυτά που έχουμε μπορούν να δώσουν υλικό για άλλη μια γενιά αρχαιολόγων. Δεν είμαστε κυνηγοί ευρημάτων. Είμαστε μέτοχοι και δημιουργοί πολιτισμού. Όλοι ονειρεύονται τον Αλέξανδρο στην Ελλάδα. Προσωπικά είμαι εναντίον του να βρεθεί ποτέ και οπουδήποτε ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το σενάριο σκοτώνει το παραμύθι. Και τα παραμύθια τα χρειαζόμαστε».

Ανασκαφές

1938. Αρχίζουν οι ανασκαφικές έρευνες του ΑΠΘ στη Βεργίνα με επικεφαλής τον καθηγητή Κ. Ρωμαίο.

Αρχές του ΄50. Η έρευνα συνεχίζεται από τους καθηγητές Γ. Μπακαλάκη και Μανόλη Ανδρόνικο.

1976. Αρχίζει η υπό τον Μανόλη Ανδρόνικο ανασκαφή της Μεγάλης Τούμπας.

1977. Στις 8 Νοεμβρίου ο καθηγητής ανακοινώνει επίσημα στο ΑΠΘ τη «σημαντικότερη αρχαιολογική αποκάλυψη του αιώνα», τους δύο ασύλητους τάφους του Φιλίππου και της Περσεφόνης.

1992. Την ανασκαφή ανέλαβε η καθηγήτρια Στέλλα Δρούγου.

2001. Τη σκυτάλη πήρε η καθηγήτρια Χρυσούλα Παλιαδέλη.

 

Η Βεργίνα μας εκπλήσσει με νέα ευρήματα και φέτος

• Μία ασημένια λήκυθος με πώμα και μία οστεοδόχος υδρία

Αυγουστιάτικη και πάλι ήταν η έκπληξη της πλούσιας σε θησαυρούς Βεργίνας. Νέα ευρήματα ήρθαν στο φως στις 25 Αυγούστου, όπως άλλωστε και πέρυσι που αποκαλύφθηκε σε μεγάλο ορθογώνιο όρυγμα στην Αγορά των Αιγών το χάλκινο αγγείο με τη χρυσή πυξίδα, το χρυσό επίσης εντυπωσιακό στεφάνι βαλανιδιάς που ήταν τοποθετημένο πάνω στα καμένα οστά ενός νεκρού.

Φέτος, η σύμπτωση ήταν εντυπωσιακή. Τα ευρήματα δεν ήταν χρυσά, αντιθέτως ήταν αρκετά ταλαιπωρημένα. Βρέθηκαν όμως την ίδια ημέρα λίγα μέτρα μακριά από τη θέση όπου είχε εντοπισθεί το πολύτιμο εκείνο σύνολο. Κάτω μάλιστα από την ίδια επίχωση, η οποία γέμιζε το ίδιο όρυγμα. Εκεί, αποκαλύφθηκαν δύο μεγάλων διαστάσεων μετάλλινα αγγεία. Συγκεκριμένα μία λήκυθος με πώμα και μια ασημένια επίσης υδρία πολύ συγγενική ως προς το σχήμα και την ποιότητά της με την εντυπωσιακή ασημένια υδρία από τον τάφο του Πρίγκιπα της Μεγάλης Τούμπας.

Οπως σημειώνει η καθηγήτρια Χρυσούλα Σαατσόγλου – Παλιαδέλη, υπεύθυνη της πανεπιστημιακής ανασκαφής του Αριστοτελείου: «στο γεμάτο με χώμα εσωτερικό της ασημένιας ληκύθου δεν είναι φανερά κάποια υπολείμματα ταφής. Δεν είμαστε, επομένως, προς το παρόν σε θέση να συμπεράνουμε άμεσα αν πρόκειται για τεφροδόχο αγγείο ή πολύτιμο κτέρισμα. Αντίθετα, στο εσωτερικό της ασημένιας υδρίας διακρίνουμε οστά και είναι βέβαιο πως η μικροανασκαφή που θα ακολουθήσει στο εργαστήριο θα παράσχει (όπως και η περσινή) ενδιαφέροντα στοιχεία για το φύλο και την ηλικία του νεκρού ή της νεκρής που θα βοηθήσουν ενδεχομένως στην ιστορική αποτίμηση του ευρήματος».

Μέχρι η μελέτη να αποσαφηνίσει τέτοιες λεπτομέρειες η υπεύθυνη της ανασκαφής Χρυσούλα Σαατσόγλου – Παλιαδέλη αλλά και η δρ Αθανασίου Κυριάκου, η υποψ. διδ. Ελένη Μητσοπούλου, οι μεταπτυχιακοί φοιτητές Αναστάσιος Κακαμανούδης, Μαριάνθη Κοπέλλου, Μαριτίνα Σαλτέα – Καλογερά και Αλέξανδρος Τούρτας και οι συντηρητές Ελπίδα Ανδρέου, Παναγιώτης Καματάκης και Βανέσσα Παπαγεωργίου είναι ευτυχείς για όσα αποκάλυψε η πλούσια γη στην Αγορά των Αιγών. Συμπληρώνουν άλλωστε τα δεδομένα της περασμένης χρονιάς και επιβεβαιώνουν με νέα στοιχεία τις παρατηρήσεις και τις πρώτες ερμηνείες τους. «Σε πρακτικό επίπεδο είμαστε σίγουροι ότι οι πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ, τις οποίες ευχαριστούμε για τη συμπαράστασή τους, θα συνεχίζουν να στηρίζουν υλικά και ηθικά τις μακροχρόνιες προσπάθειες της πανεπιστημιακής ανασκαφής στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας».

• Τα περσινά ευρήματα

Υπενθυμίζουμε ότι το περσινό σύνολο παρέπεμπε άμεσα σε βασιλικό νεκρό και η οστεοαρχαιολογική εξέταση των οστών που έγινε, έδειξε πως τα καμένα οστά του νεκρού ανήκαν σε νεαρό άτομο. Τα αποτελέσματα της διεπιστημονικής αξιολόγησης του ευρήματος λέει η κ. Σαατσόγλου – Παλιαδέλη: «μας οδήγησαν στη γοητευτική υπόθεση για την πιθανή ταύτιση του νεκρού με έναν από τους γιους του Αλεξάνδρου, πιθανότερα του Ηρακλή της Βαρσίνης, που κατατέθηκε στην κρίση της επιστημονικής κοινότητας τον περασμένο Απρίλιο, στο πλαίσιο του 22ου Διεθνούς Συνεδρίου για το Αρχαιολογικό Εργο στη Μακεδονία και Θράκη».