Μια μεγαλειώδης στιγμή για τη χώρα τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου Ακρόπολης και μια ακόμη αποτυχία της ΕΡΤ η αναμετάδοσή τους
Ήταν σαν να ανακάλυψε αίφνης και η κρατική τηλεόραση τον πολιτισμό που όλο το υπόλοιπο διάστημα αγνοεί και δεν ήξερε πώς να καλύψει το θέμα. Ήταν επόμενο, αφού μέχρι στιγμής η αισθητική της περιορίζεται στις γιουροβιζιονικές φιοριτούρες. Και δυστυχώς αυτές αποτέλεσαν το μοντέλο της αναμετάδοσης των εγκαινίων, σε σημείο μάλιστα που είχε προβλεφθεί μέχρι και δίδυμο α λα Μαγγίρες, για να σχολιάζουν… άγνωστο τι.
Οι ρόλοι ανατέθηκαν στον Αλέξη Κωστάλα και τη Μαργαρίτα Μυτιληναίου, έμπειρους επαγγελματίες, που όμως εν προκειμένω δεν είχαν αντικείμενο. Στριμωγμένοι σαν φτωχοί συγγενείς σε ένα στενό πλάνο, χωρίς φόντο το Μουσείο, όπου υποτίθεται βρίσκονταν για να μεταφέρουν τον παλμό της τελετής, περιμέναμε στο τέλος ότι θα σχολίαζαν τις τουαλέτες των συζύγων των επισήμων, παρ΄ όλο που προσπάθησαν να προσθέσουν τη δική τους αίσθηση από τα εκθέματα. Από το στούντιο της Αγ. Παρασκευής, μια άριστα διαβασμένη Μαρία Χούκλη, με καλεσμένες την αρχαιολόγο κ. Χωρέμη και την αρχιτέκτονα κ. Παράσχη, συμπλήρωναν με τις γνώσεις τους ένα σημαντικό μέρος του κενού που είχε αφήσει η ΕΡΤ στον απλό τηλεθεατή. Τη σκυτάλη παρέλαβε με την έναρξη της τελετής η Πηνελόπη Γαβρά, που δεν είχε και πολλά περιθώρια πέρα από τον συντονισμό για την αναμετάδοση της τελετής.
Περιμέναμε ότι θα είχαν αξιοποιηθεί τα τεχνικά μέσα, τα οποία η ΕΡΤ διαθέτει, για να γίνει πιο τηλεοπτικό ένα θέαμα υψίστης σημασίας για τον πολιτισμό του τόπου. Περιμέναμε ότι θα είχε σκεφτεί κάποιος πως δεν μπορεί να μεταδοθεί η σπουδαιότητα του γεγονότος με μια μόνο μαραθώνια κάλυψη των εγκαινίων και ότι δουλειά της ΕΡΤ θα ήταν να ετοιμάσει το κοινό για τη μεγάλη στιγμή. Για τη Γιουροβίζιον ετοιμάζονται ένα σωρό εκπομπές, φιλμάκια, αφιερώματα, ρεπορτάζ που ντοπάρουν το φιλοθέαμον. Για το Νέο Μουσείο Ακρόπολης, για τα 5.200
χρόνια Ιστορίας αυτού του τόπου, δεν μπορούσε κανείς να σκεφτεί κάτι καλύτερο; Μια «θεματική βραδιά», για παράδειγμα, μια- δυο μέρες νωρίτερα, όπου θα προβάλλονταν ντοκιμαντέρ για την αναστήλωση της Ακρόπολης (υπάρχει ένα έξοχο του Κώστα Βρεττάκου καταχωνιασμένο κάπου). Θα μπορούσαν να μοντάρουν υλικό από τη δουλειά του Κορρέ, που και αυτό το έχει η ΕΡΤ, θα μπορούσαν να διαβάζονται αποσπάσματα από κείμενα για την Ακρόπολη, του Σεφέρη για παράδειγμα, αλλά και τόσων που όταν την επισκέφθηκαν έμειναν άφωνοι, ακόμη και εμβόλιμα, ανάμεσα στα προγράμματα, σε ολιγόλεπτα σποτ.
Χίλιες διαφορετικές ιδέες θα μπορούσαν να υπηρετήσουν αυτό καθαυτό το γεγονός σαν κορυφαίο για τον σύγχρονο πολιτισμό αντί να παρουσιαστεί σαν μια ακόμη εκδήλωση προς κυβερνητική εκμετάλλευση.
Και δυστυχώς η αναμετάδοση, παρά τις προσπάθειες των επαγγελματιών που ανέλαβαν να τη διεκπεραιώσουν, μόνον αυτό «φώναζε». Οι κάμερες για παράδειγμα, όταν ο κ. Παντερμαλής ξεναγούσε με γλαφυρότητα, αντί να παρακολουθούν τα αγάλματα για τα οποία μιλούσε, έδειχναν το ζεύγος Καραμανλή. Τα μισά εκθέματα απ΄ όσα ανέφερε είτε δεν τα βλέπαμε καθόλου είτε τα βλέπαμε πολύ αργότερα, όταν είχε περάσει η ξενάγηση σε άλλο σημείο του Μουσείου, σαν να μην τα έβρισκαν οι κάμερες.
Να υποθέσουμε ότι δεν μπορούσαν να κινηθούν ελεύθερα μέσα στον κόσμο; Ή μήπως δεν έγιναν αρκετές πρόβες ώστε να συντονιστούν με την αφήγηση του κ. Παντερμαλή, ως όφειλε να πράξει η ΕΡΤ για να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Για μια φορά ακόμη φάνηκε κατώτερη και μάλιστα σε μια μεγάλη στιγμή για τον ελληνικό πολιτισμό, σημαντικότερη για τον τόπο και τον κόσμο ολόκληρο και από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.
- «Χολιγουντιανό» υπερθέαμα
Ευτυχώς υπήρξε, υποδειγματική, η σκηνοθεσία της τελετής, με το πολιτικό της μήνυμα για την «επανασύνδεση» των μαρμάρων- και όχι απλώς την επιστροφή τους- η οποία ολοκληρώθηκε με ένα «χολιγουντιανό» υπερθέαμα, το οποίο υπηρέτησε άριστα όμως τόσο το περιεχόμενο του Μουσείου όσο και την τηλεοπτική εικόνα. Βίντεο που προβάλλονταν στους τοίχους πέριξ του Μουσείου έδιναν «ζωή» στις Καρυάτιδες, που φαίνονταν να κουνούν με χάρη τα ωραία κεφάλια τους, ενώ πουλιά, ελάφια και άλογα, σαν να το ΄χαν σκάσει από τα αγγεία, έδωσαν μια σύντομη παράσταση πάνω στους τοίχους για χάρη των σύγχρονων θεατών.
- Της Πόπης Διαμαντάκου, ΤΑ ΝΕΑ: Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009
Πολιτισμός 