Ο κατήφορος μπροστά

• Θερμού Μαρία, ΤΟ ΒΗΜΑ:  27/01/2013

Ποιος κυβερνά αυτό το υπουργείο; (Εστω, το πρώην υπουργείο.) Γιατί ο καθήμενος σήμερα στη θέση του αναπληρωτή υπουργού, αρμόδιος για θέματα πολιτισμού, φαίνεται να έχει τα χέρια δεμένα. Από τη μία πλευρά η τρικομματική με τις αγκυλώσεις της, από την άλλη οι διάφορες υπηρεσίες του Δημοσίου – ακόμη και υπουργεία – που παίρνουν αποφάσεις ερήμην του «ξενοδόχου», άλλοτε για τη συγχώνευση φορέων κι άλλοτε για πωλήσεις, ενοικιάσεις κτλ., έχουν οδηγήσει την Μπουμπουλίνας σε νευρική κρίση. «Χορεύουν» όλοι οι άλλοι σ’ αυτό το υπουργείο, αλλά τον υπουργό δεν τον καλούν στον χορό. Και πώς να γίνει αυτό, αφού μία απόφαση πήρε όλη κι όλη ο κ. Τζαβάρας, να κλείσει το ΕΚΕΒΙ, και έκτοτε, πάνε δεκαπέντε μέρες τώρα, δικαιολογείται διαρκώς και προς όλους σαν να περνάει από δικαστήριο. Βεβαίως, τον πολίτη ουδόλως τον ενδιαφέρουν αυτά. Σωστή, γρήγορη και αποτελεσματική δουλειά θέλει να γίνεται, αλλά ματαίως προσδοκά. Οχι ότι περιμέναμε να δοθεί προτεραιότητα στον πολιτισμό στις μέρες που διανύουμε, αλλά αυτό το χάος, την ασυνεννοησία, την αδυναμία αποφάσεων, την έλλειψη πρωτοβουλιών και βέβαια την απουσία οράματος δεν μπορούσε να τα φανταστεί κανείς ούτε στα χειρότερα όνειρά του.

 

Σώζεται το ενετικό γεφύρι στο Ασσος Κορινθίας. Ξεκινά το έργο αποκατάστασής του έπειτα και από έγκριση του ΚΑΣ

Θερμού Μαρία, ΤΟ ΒΗΜΑ:  23/01/2013

Λίθινη, πολύτοξη και με μήκος περί τα 27 μέτρα, κατασκευασμένη κατά την περίοδο της Β΄ Ενετοκρατίας (1687 – 1715) στην Πελοπόννησο η γέφυρα-υδραγωγείο κοντά στο χωριό Ασσος της Κορίνθου πρόκειται επιτέλους να αποκατασταθεί και να γλιτώσει από την απειλούμενη κατάρρευση. Διότι, παρά το γεγονός, ότι είναι κηρυγμένο ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το 1995 λόγω των εξαιρετικών χαρακτηριστικών της αλλά και της εποχής που κτίσθηκε, είχε αφεθεί στην τύχη της ελλείψει χρημάτων. Ηδη όμως γίνεται το πρώτο βήμα χάρη στον Δήμο Ασσου Κορινθίας, ο οποίος χρηματοδότησε τη μελέτη αποκατάστασης της ενετικής γέφυρας, που είναι κόσμημα της περιοχής και το έργο πρόκειται να υλοποιηθεί, αφού εγκρίθηκε και από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Τη μελέτη συνέταξε το γραφείο αρχιτεκτονικών μελετώνΕλένης Ρούσσου με συνεργάτες, τους Ιωάννη Σταυρόπουλο και Κωνσταντίνο Πετράκο.

 

Το Λούβρο χωρίς τη Νίκη της Σαμοθράκης. Σε συντήρηση το άγαλμα για το επόμενο έτος

Θερμού Μαρία, ΤΟ ΒΗΜΑ:  23/01/2013

Ενα  έτος και  3 εκατομμύρια  ευρώ θα  απαιτηθούν για την συντήρηση της  περίφημης  Νίκης της Σαμοθράκης,  που βρίσκεται στο  Λούβρο,  όπως  ανακοινώθηκε  από το  ίδιο το  μουσείο. Το  εκπληκτικό  άγαλμα,  ύψους 2,27  μέτρων  χρειάζεται  απαραιτήτως  καθαρισμό  από  τους  ρύπους  που  έχουν συσσωρευθεί στην  επιφάνειά  του λόγω της πολύχρονης  έκθεσής  του στο  μουσείο,  με  αποτέλεσμα  το  μάρμαρο  να  έχει  γίνει  σήμερα, σχεδόν καφέ. «Σκοπός μας είναι να αναδείξουμε την αντίθεση ανάμεσα στο ολόλευκο  μάρμαρο της Πάρου με το  οποίο  είναι φιλοτεχνημένο το  άγαλμα,  και στο φαιόχρωμο μάρμαρο της νηόμορφης βάσης του»,  ανέφερε ο κ.  Ζαν-Λικ Μαρτινέζ, διευθυντής του τμήματος Ελληνικών, Ετρουσκικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Λούβρου. Γι΄αυτό το λόγο  το  άγαλμα   πρόκειται να  αποσυρθεί  από τη  θέση  του  τον ερχόμενο Σεπτέμβριο και να μετακινηθεί σε  γειτονική αίθουσα,  όπου και θα  γίνει  το  έργο  του  καθαρισμού  του.

 

Τα αινίγματα της αρχαίας Θήβας ζητούν απαντήσεις. Ομιλία του αρχαιολόγου Βασίλη Αραβαντινού στην Αμερικανική Σχολή

Θερμού Μαρία, ΤΟ ΒΗΜΑ:  22/01/2013

Πού πραγματικά  βρισκόταν το μυκηναϊκό ανάκτορο  των Θηβών; Το ερώτημα  είναι  άμεσο,  ο αρχαιολόγος  όμως  και ειδικός στη Γραμμική Β΄ γραφή δρ Βασίλης Αραβαντινός  δεν πρόκειται να  απαντήσει  ευθέως στην ομιλία  του, που θα  δοθεί  την Τρίτη  στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών (Αναπήρων Πολέμου 9) στις 7 το βράδυ  με θέμα  «Τα μεγάλα αινίγματα της μυκηναϊκής ανακτορικής Θήβας». Ο λόγος είναι  απλός: Μόλις πριν από  λίγους  μήνες, το καλοκαίρι που  πέρασε  άρχισε ο  ίδιος την ανασκαφή  του κεντρικού ανακτορικού κτηρίου της μυκηναϊκής Θήβας  _σε απαλλοτριωμένο  οικόπεδο μέσα στη σύγχρονη πόλη_ η οποία,  όπως  πιστεύει   δεν  είναι μόνον αναγκαία  αλλά είναι  και  ο μοναδικός  τρόπος «προς την οριστική λύση ενός αινίγματος, που ήδη συμπλήρωσε έναν αιώνα». Και  εξηγούμαστε: