Γαλλία: Πωλήθηκαν ανέκδοτα χειρόγραφα του Ροβεσπιέρου

• Ανέκδοτα χειρόγραφα του Ροβεσπιέρου πωλήθηκαν για περισσότερα από 900.000 ευρώ στο γαλλικό κράτος και θα παραμείνουν στην εθνική πολιτιστική κληρονομιά.

Το γαλλικό κράτος άσκησε σήμερα το δικαίωμα προτίμησης του δημοσίου στον πλειστηριασμό του οίκου Sotheby’s στο Παρίσι ανέκδοτων χειρογράφων του Ροβεσπιέρου, που πωλήθηκαν για περισσότερα από 900.000 ευρώ και θα πρέπει επομένως να παραμείνουν στην εθνική πολιτιστική κληρονομιά, σύμφωνα με δημοσιογράφο του Γαλλικού Πρακτορείου.

Τα χειρόγραφα εργασίας του Ροβεσπιέρου, που γράφτηκαν από τον ηγέτη των Ιακωβίνων στην πιο σκληρή περίοδο της Τρομοκρατίας (1792-1794) και παρέμεναν άγνωστα μέχρι σήμερα, είχαν εκτιμηθεί από 200.000 με 300.000 ευρώ. Θα αποκτηθούν τώρα στο συνολικό ποσό των 979. 400 ευρώ από το γαλλικό κράτος για λογαριασμό των Εθνικών Αρχείων.

Η αγορά, που ζητήθηκε από πολλούς ιστορικούς και πολλά πολιτικά κόμματα της αριστεράς κυρίως, θα καταστεί δυνατή χάρη σε εθνικούς τίτλους προεγγραφής που κυκλοφόρησε η εταιρεία μελετών για τον Ροβεσπιέρο η οποία έχει συγκεντρώσει «σχεδόν 100.000 ευρώ», σύμφωνα με τον γενικό της γραμματέα Σερζ Αμπερντάμ.

Όλα αυτά τα γραπτά του Μαξιμιλιανού Ροβεσπιέρου, που γεννήθηκε το 1758 στο Αράς (βόρεια) και καρατομήθηκε με γκιλοτίνα στο Παρίσι τον Ιούλιο του 1794, διατηρήθηκαν για περισσότερο από δύο αιώνες, από τους απογόνους του φίλου του Με Μπας.

Πρόκειται για χειρόγραφα μιας πρώτης δέσμης ενός από τους πιο παραγωγικούς στοχαστές της Επανάστασης, από την «Αγόρευση των Ιακωβίνων για τον πόλεμο» της 25ης Ιανουαρίου του 1792, σε εκείνη που θα εκφωνούσε την παραμονή του θανάτου του, την «Ομιλία της 8ης του Θερμιδόρ», στις 26 Ιουλίου του 1794. Όλα μαζί τα χειρόγραφα περιλαμβάνουν τμήματα από πέντε ομιλίες και τέσσερα άρθρα, διάσπαρτες σημειώσεις και μια επιστολή προς έναν άγνωστο αλληλογραφούντα επί της ουσίας της φιλοσοφίας του: τη δύσκολη σχέση μεταξύ της ευτυχίας και της ελευθερίας.

 

ΓΑΛΛΙΑ – ΜΟΥΣΕΙΑ: «Παρελκόμενα» της εμπορευματοποίησης…

Λούβρο

Ενα ακόμη παράδειγμα για το τι σημαίνουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην «πολιτιστική» τους εκδοχή έρχεται από τη Γαλλία, όπου χτες τα μεγαλύτερα μουσεία του Παρισιού έκλεισαν, λόγω της απεργίας των εργαζομένων σε αυτά, οι οποίοι διαμαρτύρονται για τη μείωση του προϋπολογισμού, την οποία θεωρούν «απειλή για την τέχνη».

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, το Λούβρο «άνοιξε με περισσότερο από μία ώρα καθυστέρηση, αφού το προσωπικό του είχε συγκεντρωθεί μπροστά στις διάσημες γυάλινες πυραμίδες του μουσείου για να συζητήσει την πορεία των απεργιακών κινητοποιήσεων». Το Μουσείο «Ορσέ» παρέμεινε κλειστό όλη την ημέρα, ενώ το προσωπικό του αποφασίζει σήμερα για τις επόμενες κινήσεις του μετά τη χτεσινή συνάντηση με τον Γάλλο υπουργό Πολιτισμού, Φρεντερίκ Μιτεράν. Το μουσείο «Ροντέν» παρέμεινε επίσης κλειστό, όπως και το «Κέντρο Πομπιντού», το προσωπικό του οποίου απεργεί από την προηγούμενη βδομάδα.

Αυτό που εμφανίζεται ως «αναδιαμόρφωση του πολιτιστικού τομέα» είναι μέρος «των γενικότερων μειώσεων στον προϋπολογισμό που επιχειρεί η γαλλική κυβέρνηση». Αυτό στην πράξη οδηγεί, μεταξύ άλλων, στην απόφαση της κυβέρνησης να καλύψει μόνο τις μισές από τις κενές θέσεις μετά τη συνταξιοδότηση υπαλλήλων. Οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται επίσης γιατί «δίνεται όλο και μεγαλύτερη έμφαση στην αύξηση των εσόδων από την πώληση εισιτηρίων και τη μείωση του προϋπολογισμού και όχι στην ποιότητα των εκθέσεων των μουσείων».

Ολα τα παραπάνω δεν είναι παρά τα αποτελέσματα της διαδικασίας πλήρους εμπορευματοποίησης του πολιτισμού, ως στρατηγικού στόχου του κεφαλαίου που αντιμετωπίζει τον πολιτιστικό τομέα ως ένα ακόμη πεδίο αύξησης της κερδοφορίας του. Σε αυτό το πλαίσιο τα μουσεία αποτελούν το κατ’ εξοχήν «φιλέτο» για το κεφάλαιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα που το Λούβρο «αποψιλώνεται» από τους εργαζομένους του, ξεκίνησε διαδικασία επέκτασής του με τη λογική των «παραρτημάτων» σε Αίγυπτο και Αμπου Ντάμπι, λειτουργώντας ακριβώς ως μία ακόμη πολυεθνική. Αυτό το «μοντέλο» επιχειρείται να επιβληθεί και στην Ελλάδα και η πρώτη κρούση έγινε με τη θεσμοθέτηση του νέου Μουσείου Ακρόπολης ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, αποκομμένου από την Αρχαιολογική Υπηρεσία ώστε να «απελευθερωθεί» από κάθε δημόσιο έλεγχο και να λειτουργήσει με ιδιωτικοοικονομικούς όρους. [ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 03/12/2009]

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

9/3/2007– Παράδειγμα «πολιτιστικής» κερδοσκοπίας