Το περίφημο «Σπήλαιο της Αλταμίρα» στην Ισπανία με τις ζωγραφικές παραστάσεις του, γνωστές και ως η Καπέλα Σιστίνα της Παλαιολιθικής Εποχής, ξανανοίγει στο τέλος του έτους τις πύλες του στο κοινό, οκτώ χρόνια μετά το κλείσιμό του.
Την ανακοίνωση έκανε ο Ισπανός υπουργός Πολιτισμού, Ανχελες Γκονθάλεθ-Σίνδε. Η απόφασή του δεν βρίσκει απόλυτα σύμφωνους τους ειδικούς, που θεωρούν ότι η εισβολή του κοινού στον χώρο ίσως να θέσει ξανά σε κίνδυνο τις σπάνιες προϊστορικές τοιχογραφίες. Οι θησαυροί του σπηλαίου ανακαλύφθηκαν τυχαία το 1868 από την οκτάχρονη Μαρία ντε Σαουτάλα σε μια περιήγηση στην περιοχή με τον πατέρα της. Το σπήλαιο έχει κλείσει αρκετές φορές από τότε, με τελευταία εκείνη του 2002, όταν ανακαλύφθηκε ότι η εκπομπή μεγάλης ποσότητας διοξειδίου του άνθρακα από τις αναπνοές εκατομμυρίων επισκεπτών καθώς και η αλλαγή του μικροκλίματος του σπηλαίου με τον πολλαπλασιασμό των μικροοργανισμών, που επέφερε η ανθρώπινη παρουσία, κατέστρεφαν τις τοιχογραφίες.
Οι επικεφαλής του ιδρύματος για τη λειτουργία του σπηλαίου, το οποίο έχει κηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO, πήραν την απόφαση να το ξανανοίξουν με την προϋπόθεση ότι θα διασφαλιστούν οι συνθήκες που θα διατηρήσουν αλώβητες τις «ευαίσθητες» παραστάσεις. Από σήμερα ξεκινά, μάλιστα, συναντήσεις μια ομάδα ειδημόνων που θα αποφασίσει τον τρόπο με τον οποίο θα εξασφαλιστεί η ασφάλεια των τοιχογραφιών περιορίζοντας και τον αριθμό των επισκεπτών.
Οι εξαιρετικές τοιχογραφίες υπολογίζεται ότι έχουν ηλικία μεταξύ 14.000 και 16.500 χρόνων, ενώ κάποιες πρόσφατες έρευνες με τη χρήση υπερσύγχρονης τεχνολογίας αποδεικνύουν ότι μέρος των παραστάσεων έχει ηλικία που πλησιάζει τα 35.000 χρόνια.
Οι προϊστορικοί ζωγράφοι χρησιμοποιούσαν συνήθως τρεις χρωματικές αποχρώσεις (ώχρα, κόκκινο και μαύρο χρώμα) και υλικά όπως το κάρβουνο και ο αιματίτης για να αναπαραστήσουν ζώα (βουβάλια, ελάφια, άλογα), ανθρώπινες φιγούρες και αποτυπώματα ανθρώπινων χεριών. Η τεχνική τους, η οποία συμπεριελάμβανε τη χάραξη και άλλες μεθόδους, δημιουργούσε μια ιδιόμορφη ένταση στη ζωγραφική τους, την αίσθηση της κίνησης των ζώων και μορφών και την εντύπωση του κιαροσκούρο. Σε κάποιες περιπτώσεις αξιοποιούσαν μοναδικά τις φυσικές καμπύλες των τοίχων του σπηλαίου για να δημιουργήσουν και την τρισδιάστατη αίσθηση των θεμάτων τους.
Η ιστορική αλλά και εικαστική αξία των προϊστορικών παραστάσεων έχει εκθειαστεί από δεκάδες ιστορικούς τέχνης και καλλιτέχνες με κορυφαίο τον Πάμπλο Πικάσο, ο οποίος, εντυπωσιασμένος από τις τοιχογραφίες στο σπήλαιο της γενέτειράς του, είχε πει: «Μετά την Αλταμίρα όλη η τέχνη είναι παρακμή και ξεπεσμός».
- ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗΣ, Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010
Πολιτισμός 