Εφεδρείες, συγχωνεύσεις, αλλαγές. Στο πλαίσιο κάθε λογής ανακατατάξεων, οι οποίες εξετάζονται απ’ όλα τα υπουργεία, μια φήμη που ταξίδεψε τον τελευταίο καιρό αναστάτωσε τους εργαζομένους του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και του Ελληνικού Φεστιβάλ: θα συγχωνευθεί ο Οργανισμός με το Φεστιβάλ;
Ουδείς από τους δύο φορείς γνωρίζει με σιγουριά αν η είδηση ανταποκρίνεται στις προθέσεις του υπουργείου Πολιτισμού. Κι όμως φαίνεται ότι σ’ αυτή την περίπτωση δεν πρόκειται για ράδιο-αρβύλα, αλλά για μία σοβαρή σκέψη που βρίσκεται ακόμα στο προκαταρκτικό στάδιο της μελέτης.
Η ιδέα της συγχώνευσης ενισχύθηκε από τη νομική υπόσταση των δύο οργανισμών, καθώς πρόκειται για Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου. Δεν υπάρχει δηλαδή κατ’ αρχήν κάποιος ανασταλτικός νομικός παράγων ως προς το ενδεχόμενο που εξετάζεται. Αλλωστε οι υπεύθυνοι του ΥΠΠΟΤ, που μελετούν την περίπτωση, δίνουν μία κάπως διαφορετική διάσταση στην έννοια της συγχώνευσης. Δεν μιλούν για απόλυτη σύμπραξη ούτε για κοινή διοίκηση που θα περιόριζε την αυτονομία κάθε φορέα. Αντίθετα, προσανατολίζονται προς τη διατήρηση της αυτονομίας κάθε μέρους, ως προς τον προγραμματισμό, τη φιλοσοφία και τις επιλογές του και βλέπουν τη συγχώνευση στο κομμάτι που αφορά την παραγωγή, αλλά και τις υποδομές. Σ’ αυτό μάλιστα το κομμάτι το τεστ-ντράιβ έχει ήδη γίνει όταν φεστιβαλικές παραστάσεις φιλοξενούνταν κατά καιρούς από το Μέγαρο.
Ενα χαρακτηριστικό επιχείρημα από το, επιφορτισμένο με τη μελέτη, περιβάλλον του ΥΠΠΟΤ υπέρ της συγχώνευσης είναι μάλιστα ότι καθώς τους καλοκαιρινούς μήνες οι περισσότεροι υπάλληλοι του Μεγάρου υποαπασχολούνται, εν αντιθέσει με τους υπαλλήλους του Φεστιβάλ, που αντίστοιχα υποαπασχολούνται τους χειμερινούς μήνες, οι μεν και οι δε θα μπορούσαν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά.
Για πόσους υπαλλήλους όμως μιλάμε; Περί τους 200 μόνιμους υπαλλήλους έχει το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών που εξαρχής απέφευγε τους συμβασιούχους. Το Ελληνικό Φεστιβάλ έχει 8 μόνιμους και κάθε σεζόν προσλαμβάνει 160-170 εποχικούς υπαλλήλους (ταξιθέτες, ταμίες, τεχνικούς κ.λπ.). Συγχώνευση με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών θα σήμαινε λοιπόν περιορισμό ή και κατάργηση της πρόσληψης εποχικών υπαλλήλων. Τι θα σήμαινε ως προς τις υποδομές; Εκεί μπορούμε να σκεφτούμε ότι μια καμπάνα θα χτυπούσε ανησυχητικά για το μέλλον της Πειραιώς 260, που, με αβέβαιο καθεστώς, εξακολουθεί ωστόσο να είναι η αιχμή του δόρατος της φεστιβαλικής πολιτικής του Γιώργου Λούκου.
Μία τέτοιου είδους συγχώνευση κατά τ’ άλλα μάλλον θα ενίσχυε πρωτίστως το κύρος του Μεγάρου, σε μία εποχή που είναι κοινό μυστικό στην καλλιτεχνική πιάτσα ότι η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση είναι μία ανταγωνιστική παρουσία που το Μέγαρο λαμβάνει υπόψη του, καθώς τα πεδία καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος των δύο φορέων είναι κοντινά. Κοινό μυστικό είναι όμως και οι οικονομικές δυσκολίες του Μεγάρου, που (παρά την ανάληψη από το ελληνικό Δημόσιο της αποπληρωμής του δανείου των 95 εκατ. ευρώ) δυσχεραίνουν φέτος τον προγραμματισμό του, με αποτέλεσμα να είναι λιγότερες απ’ ό,τι συνήθως οι πρωτότυπες παραγωγές και πολύ περισσότερες οι φιλοξενούμενες έναντι ενοικίου παραστάσεις στις αίθουσες του, επιλογή που αποφέρει έσοδα.
Ενας ακόμα πονοκέφαλος που αντιμετωπίζει το Μέγαρο Μουσικής είναι η περιβόητη «εφεδρεία». Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου που διατηρούσε σχέσεις με το κράτος, χωρίς, όμως, να λειτουργεί ως δημόσιος φορέας το Μέγαρο, αναζητεί τη νομική φόρμουλα της εξαίρεσής του από το μέτρο. Επιχειρηματολογεί λέγοντας ότι το 20% της μείωσης του προσωπικού του είναι ήδη πραγματικότητα, αφού συμπτωματικά αυτό το ποσοστό εκπροσωπούν όσοι υπάλληλοί του συνταξιοδοτήθηκαν και έφυγαν χωρίς να αντικατασταθούν.
Πάντως, σε γενικές γραμμές η λύση της συγχώνευσης με το Φεστιβάλ δεν φαίνεται να προσκρούει σε ισχυρές αντιδράσεις από την πλευρά του Μεγάρου. Από την πλευρά του Φεστιβάλ δεν έχει διαρρεύσει οποιαδήποτε αντίδραση. Αν το σχέδιο περάσει το στάδιο της προκαταρκτικής μελέτης, θα δούμε τι θα περιλαμβάνει, τι θα εξαιρεί και τι θα αποφέρει η εφαρμογή του…
Πολιτισμός 
